Posylfestroffa impresja

Fot. Izabela Sitz-Abramowicz

Odkąd przekroczyłem wiek, w którym  syndrom nocy sylwestrowej (czyli ciśnienie by za wszelką cenę świętować Nowy Rok szampańską zabawą gdzieś poza domem), przestał uporczywie gnieść mą duszę, stałem się człowiekiem szczęśliwszym. Wyzwolenie następowało na raty. Przez jakiś czas funkcjonował model przejściowy, czyli okres kiedy żadna już siła nie zmusiłaby mnie do imprezowania, podczas gdy moja żona miała w tej materii zgoła odmienne zdanie. Nie da się ukryć, że zatruwało to nieco atmosferę. Na szczęście, sprawa dość szybko się unormowała i teraz możemy przyjemnie spędzić kameralny wieczór z butelką wybornego czerwonego wina. Nie musimy już lecieć, pędzić, zamawiać taksówki dzień wcześniej, tłoczyć się w przepełnionej knajpie i bawić  obowiązkowo do białego rana. Poza jednym, wyjazdem sylwestrowym, sylwestrowa zabawa nigdy nie należała do szczególnie udanych. Zresztą, co tu świętować? Przełom roku nastraja mnie raczej refleksyjnie niż szampańsko. To moment na rachunek sumienia i spojrzenie w przyszłość. Czas, kiedy wyraźniej niż zwykle, teraźniejszość zamienia się w przeszłość.

Niestety, nawet w domowe pielesze brutalnie wdziera się ludyczna mania świętowania. Nie mogę się nadziwić, że w XXI wieku ludzkość wciąż zachwyca się hukiem petard i pokazami błyskających fajerwerków. Ale ok., rozumiem, tradycja, choć mój pies jest zupełnie innego zdania, trzęsąc się jak osika przy każdym wystrzale. Tylko dlaczego, do cholery, trzeba strzelać tydzień przed Sylwestrem i dwa tygodnie po nim? Zwierzaki naprawdę ciężko to znoszą. Niechętnie wychodzą na spacer, spodziewając się kolejnej kanonady. Te najbardziej wrażliwe mogą nawet dostać zawału serca. Teoretycznie, na terenie całego kraju, obowiązują rozporządzenia wojewodów dopuszczające możliwość używania wyrobów pirotechnicznych w miejscach publicznych, tylko dwa dni w roku: 31 grudnia i 1 stycznia. Za złamanie tych przepisów grozi mandat do 500 złotych. Bardzo jestem ciekaw jaka jest skuteczność tej regulacji, zwłaszcza, że przydomowy ogródek trudno chyba zakwalifikować jako miejsce  publiczne.

Po sylwestrowej nocy, rozbawiony naród zostawia wszędzie całe sterty pustych butelek, plastikowych kubeczków i wszelkiej maści odpadków po sztucznych ogniach. Nawet nad moim ulubionym jeziorem, gdzie często witam Nowy Rok, dziś rano odnalazłem plażę upstrzoną sylwestrowymi śmieciami, mimo że puste pojemniki na odpadki znajdują się kilka metrów dalej. A przecież w sąsiedztwie nie bawiła się hołota tylko, wydawałoby się, dobrze sytuowani ludzie na poziomie, ci najbardziej europejscy z Europejczyków, jak sami o sobie sądzą. Wystarczy jednak kilka głębszych, by spod tej inteligenckiej maski wylazła zwykła wiocha.